HET MOOIE NIETS

Laat mij maar in het niets staren

Voor heel even

Stil en alleen

Laat mij maar glimlachend fantaseren

Over een leven in dat niets ‘

Waar de wolken hangen in de lucht

Hun schittering versterkt door de zon met haar kracht

Waar de vogels hun gezang nog laten horen

waar de dag nog één is met de nacht

Het is onbeschrijfelijk vredig en warm

Het is oorverdovend stil

Staat in het donker zo in het zicht

Dus laat mij voor nu even staren

Staren naar dat niets

Glimlachend

naar iets