De
avondzon in beide handen.
Het
oranje oog kijkt over landen
naar
het dampend tanend licht.
Ik
zie de laatste schijn steeds lager.
Hoe
het zich een uitweg baant
tot
westenwind de ogen traant.
De
kleuren worden langzaam trager.
Dan
is er niets meer dan gedacht.
Een
dromend staren over zee.
De
schemer neemt me mee
en
bereidt er zo mijn nacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten