Er
zijn zoveel zonsondergangen,
zoveel
boeken, zoveel steden.
Er
is zoveel verlangen
zoveel
verleden.
Er
zijn zoveel plekken, panden,
polders,
sloten, bomen.
Ze
gingen in je landen.
Ze
voeden nog je dromen.
Er
zijn zoveel mensen
die
je in de ogen zag.
Over
al die grenzen
steeds
weer een warme lach.
De
kleuren, de reuk, de smaken
de
prikkels van de zinnen
die
je altijd raken.
Zij
zitten nog van binnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten